ای دامنه ی وصف تو گسترده به عالم          الـمـنـــة لله کــه تـویـــی ســیـد خــاتـم

ای رحمت رحمان به تو تفویض محمد          ریزد ز سرانگشت تو صد حضرت حاتم

محبوب تـر از حضرت تو خلق نگشته          ای دوســــتی ات تــاج سر عالم و آدم

قرآن نه کـتابی است به هرسینه بگنجد          ای جان تو ظرف علق و کوثر ومریم

اخــلاق تــو و حُـب تـو و یـوسـفـی تو          صــدها صفت حُسن دگر نزد تومعجم

شد غار حـرا نقـطۀ عـطف هنر عـشق          یعـــــنی که تویی مرکز پرگار دوعالم

وقـتی که سرازیر شدی از سر آن کوه          عــــالم همه درزیر قدم های توشد خم

بـــا خلق عظیمت همه را شیفته کردی          اســـلام ز اخـلاق تو شـد قـبـلـۀ عـالـم

مـشی تـو به اسلام عـلـی عـادتمان داد          این است صراطی که به قـرآن شده اقـوم

صهبای علی را که به هر سینه نریزند          از مـیـکـدۀ تـوسـت که مـستـیـم دمـادم

تـاریخ عـلـی دوستی از ناحیۀ تــوست          تـقــویـــم ولایـت بـه تـو دادنـد مـسـلـم

واقف به تولای علی چون توکسی نیست          ای یــار قــدیـمـی عـلــی قـائـد اعـظـم

این سابـقـه پیــداست به دیـباچۀ هـستی          هرجا که رسیدی توعلی بود و خداهم

تــو از نمــک حـب عـلـی وام گرفـتی؟          یا دامن مهــر تو ز مــولا بـبـرد غـم؟

حـالا تــو بـگــو قـصـه اسـتاد و مـعـلم          آیــــا نـبـــرد فـیـض مـعـلِّـم ز مـعـلًّـم؟

آن روز که نــه کعبه و نه زادگهی بود          پس بـود نـمـازت به کدام آیت اعـظم؟

در غـار حرا راستی همسفره ی تو کیست؟          بــا امر که رفتی به سوی بیت مکـرم

معراج خدا از چه کسی با تو سخن گفت؟          بـــــا صوت که اسرار خدا بود مُفهّم؟

با دست که شد تاج رسـالـت به سر تو          این دست خدا بود که گشتی تو مـعـمّـم

آقا ز که پـرسیم به جز حـضرتـتان که          افـــلاک به گرد چه کسی گشت منظم

اسرار هزار و یکِ معراج کدام است؟          یک خردل آن را بگوای شاهد و محرم

بالای سر هر نبی و هروصی از غیب          دست چه کسی غیرعلی بود چوپـرچم

تفسیراحادیث مع الحق مگراین نیست؟          تو بـا علی هستی و عـلی با تـو دمادم

از روز ازل تــا بــــه ابد پیش نگاهت          غیر از رخ زیبای علی کیـست مجسم

وجه الله قـرآن همه جــا هــــست مسلم          یعـــــنی همه جا هسـت علی خط مقدم

دادی به علی هدیه چو تـیغ دو لبت را          منصور شد اسلام به آن بازوی محکم

آنان که فـرار عـادتـشان بود ز مـیـدان          دیــدنـد عــلی بـود به هـر خـط مـقـدم

مـظلـوم شدی و به کسی ظـلـم نکردی          هـــرگز به بت ظالم دوران نشدی خم

انـــدازه ی مجموع رسل زجر کشیدی          شـاید کــه هـــدایت بـشـود زاده ی آدم

یاران تو بایـــد ز علـــی درس بگیرند          عرفان علی هست اطاعت زتـو هر دم

بگذر ز مسلمانی مــــا ای همه رحمت          سلمان کن و منّا بخر این قـافـله درهم

هر قوم کـــه از راه علی دست کشیدند          رفتــــند بـه بیراهه و دادند تو را غـم

بـی حرمـتی از امـت بـد عـهـد بـدیـدی          امـا غــم تــو فـاطـمـیـه بـود و مـحـرم